Słuszna uwaga. Nie spodziewałem się, że to takie flaki z olejem. Właściwie to w pewnym momencie nawet wyłączyłem się na fabułę, która nic nie wnosi, a obserwowałem tylko samą technikę kombinowania z oświetleniami, zbliżeniami, różnymi planami ujęć. Przez 17 na 18 minut nic się nie dzieje. Końcówka skłania do minimalnej refleksji, że każdy sobie wiedzie w rodzinie nudne życie, a dziadek umiera w samotności na kanapie, właściwie niezauważony, ale to taka minimalna refleksja. Byłoby moim zdaniem ciekawiej i jeszcze bardziej refleksyjnie, gdyby oddać więcej czasu filmowego temu dziadkowi i pokazać, jak w rzeczywistości, choć w otoczeniu najbliższych, to jest samotny, bo jest to tylko liźnięte, a główny bohater to przecież Stasiek. Dziwne, że "środek ciężkości" i sens przenosi się na owego starszego bohatera dopiero w ostatniej minucie. Chyba, że tego nie rozumiem, no ale tak to interpretuję. Sam Pasikowski określił to jako "bezsensowne snucie się po brudnym mieście" i dostał za to piątkę, no ale jakoś nie przypada mi do gustu. Nie lubię umyślnego robienia czegoś o niczym, żeby wyszło o czymś.